Mak polny...

Mak polny (Papaver rhoeas) jest rośliną, którą jakiś czas temu spotkać można było bardzo często wśród zbóż. Teraz jest już tam prawie wytępiony herbicydami, a jego siedliska to głównie przydroża, wysypiska i nieużytki. Ja miałem to szczęście, że zdjęcia robiłem w polnym krajobrazie, gdzie wraz z charbrem bławatkiem i zbożem tworzą świetną kompozycję. Maki rosną w całej południowej i środkowej Europie, a częściowo również w Szwecji. W Polsce występują pospolicie na całym obszarze, aż do podnóża Tatr.

Doskonale wszystkim znane kwiaty wierzchołkowe mają średnicę od pięciu do ośmiu centymetrów i są barwy ognistoczerwonej. Najczęściej u nasady mają czarne plamy. Maki kwitną od maja do sierpnia. Kwiaty rozwijają się z pąków, które są początkowo zwisłe, jednak podnoszą się wraz z otwarciem, a nstępnie zazwyczaj zwisają lub odpadają. Owoc maku to wielonasienna, jajowata, naga, torebka (zwana popularnie makówką). Gdy dojrzeje pod jej tarczą pojawiają się otworki, przez które wysypują się bardzo liczne nasiona. Cała roślina osiąga wysokość od 30 do 80 centymetrów. Ma pierzaste liście o ząbkowanych płatkach i długą, niezbyt silną łodygę, która jest gęsto owłosiona.

Mak to roślina jednoroczna. Rozmnaża się dzięki temu, że nasiona w ziemi przez długi czas zachowują zdolność kiełkowania. Kiełkują w bardzo niskich temperaturach, nawet ciut powyżej 0°C, jesienią lub wiosną. Te wcześniejsze, czyli siewki jesienne, zimują i wiosną wznawiają rozwój. W rolnictwie uważane są z chwasty i tępione, ponieważ nasiona zmieszane ze zbożem zabarwiają mąkę na żółto i powodują jej szybkie psucie się. Ogólnie jest to również roślina trująca. Przy umiejętnym wykorzystaniu stosowana w medycynie ludowej. Odwar maku stosuje się przy kaszlu i chrypce oraz biegunkach jako środek powlekający.

Opis na podstawie:

"Leksykon przyrodniczy - Kwiaty polne i leśne" Bertram Miinker

Tytuł oryginału: Steinbachs Naturfiihrer: Wildblumen Mitteleuropas

Świat książki, Warszawa 1998

texte et photo par Raphaël