Dzika świnia...

Łażąc se dwa dni temu po krzakach skręciłem w pewną ścieżkę. Już nieraz w nią zerkałem ale jakoś nigdy nie zboczyłem. Może mnie się po prostu nie chciało, bo najczęściej mijałem ją wracając z grzybobrania. Teraz takowego nie było, zatem skręciłem. Ścieżka wąska, tajemnicza ale okazała się niezbyt długa. Skończyła się przy niskim zagajniku, szkółce. Drzew gęsto i zarośnięte od samego dołu ale ścieżka jakby wiodła dalej. Po czworakach nie łażę zatem zrezygnowałem z dalszego zwiedzania. Wniosek nasunął się jeden, pewnie to dróżka wydeptana przez zwierzęta. Sarny raczej nie, bo dalej już za gęsto i nisko jak na nie. Pozostają zatem dziki. Super, lubię dziki! Towarzysz mój, Kuba wlazł oczywiście w ten gąszcz lecz po chwili wyszedł. Zrobiłem ze trzy kroki w kierunku powrotnym, gdy Kubę zainteresowało coś po lewej stronie. Wszedł zatem w kolejną gęstwinę ale po chwili wyszedł. Spojrzał jeszcze za siebie i dawaj, chodu! Po co? Dlaczego? Okazało się sekundę później, gdy spośród iglaków wyskoczył dzik i dawaj, za nim. Pognali jak szaleni a ja stanąłem jak wryty. Adrenalina mnie skoczyła ale jednocześnie, buzia się uśmiechnęła. Piękny, wielki dzik. Niemniej trza było coś przedsięwziąć zatem na początek zagwizdałem a następnie huknąłem „houuu”, na tego zwierza. Zatrzymał się i patrzy. Nie wiem dlaczego ale uśmiech mnie z oblicza nie znikał i nawet go zawołałem. Wtedy za mną zaszeleściło... Cholera! Są dwa. Ale nie do końca jak się okazało, bo to młode były. Całkiem spore już, bo wielkości Kuby, a i kolory miały jak dorosłe. Dwa zauważyłem. Locha (teraz już to wiedziałem) niespiesznie ruszyła między najbliższe drzewka i znikła. Była naprawdę spora, wydawało mnie się, iż mogłaby w kłębie sięgać mej miednicy. Ona jednak na spotkanie ze mną ochoty nie miała i odeszła. Może i lepiej...

photo: wiki...

A co z Kubą? Nic. W momencie, gdy zwierz przestał za nim gnać on przestał uciekać. Po chwili zawrócił i przyszedł do mnie obwąchując dokładnie całą trasę jaką z dzikiem przebiegli. Ale tempo... naprawdę mieli zawrotne. Tym sposobem Kuba poznał nowy zapach. Zapach, z którego wynikać może kilkukrotnie większa od niego świnka o dziwnie ciemnych barwach, a do tego szybka jak błyskawica. Piękna była...

texte par Raphaël