Gdyby na ziemi żyły anioły...

Gdyby anioły żyły na ziemi, toby swych białych skrzydeł nie miały. Patrząc na panujący wokół syf stwierdzić można, iż w najlepszym z możliwych przypadków byłyby one szare. Jest to jednak bardzo optymistyczna wizja ziemskiego anioła, który raczej w ludzkim świecie długo by nie pociągnął. 

Człowiek to wszak istota doskonała. Doskonała w kontekście destrukcji wszystkiego, co go otacza. Skoro był w stanie unicestwić lub prawie tak wiele gatunków zwierząt, to jakiż problem stanowiłby dla niego anioł? Założyć można śmiało, że istoty te w przeciwieństwie do zwierzyny nie chowały by się po krzakach, w górach czy pod wodą. Jeśli faktycznie by tego nie czyniły to byłyby ogólnie dostępne, czyli... łatwy łup. 

Może niekoniecznie łup w dosłownym tego słowa znaczeniu ale zapewne lekkiego życia by nie miały. Wszak anioł, jakiego znamy skądś tam, czy też sobie wyobrażamy ma większość cech, które wśród ludzi prowadziły by go do autodestrukcji. Zakładając, że anioł jest dobry... Już ta jedna cecha powoduje, że wcale nie nadaje się do życia wśród ludzi. Wielu z nich też jest oczywiście dobrych ale chyba niewielu (czyt. raczej nikt) bezgranicznie. W świecie opanowanym przez człowieka samą dobrocią daleko zajść się nie da, a już na pewno, nie da się tak spędzić całego życia. Chyba, że spędzi się je w cierpieniu. 

Nie bez przyczyny mawia się, że ten co ma miękkie serce musi mieć twardą dupę. Ludzki świat jest brutalny, nie nadaje się dla z natury łagodnych aniołów. Ponadto anioł jest ideałem a tacy nie są mile widziani. Im ktoś bliższy ideału tym więcej emocji wzbudza u innych. Niekiedy pozytywnych lecz najczęściej wręcz przeciwnie. Pół biedy jeśli jest to tylko szukanie dziury w całym czyli wad, które jak wiadomo każdy człowiek posiada. 

Bardziej prawdopodobne jest jednak to, że wkradnie się zazdrość, która rzadko bywa zdrowa przyjmując chętnie formę zawiści. Ona często prowadzi do zniszczenia wielu ideałów a nawet jeśli nic tak brutalnego nie nastąpi to chociaż zostaną one obrzucone błotem. Zabłocony anioł... Nie wygląda to dobrze. Idąc jednak dalej, okaże się, że jest znacznie gorzej. 

Prócz ideałów jako takich anioły mają też coś, o czym wspomina pierwsze zdanie. Mają skrzydła a tego już za wiele. Fakt, że ptaki są lepsze od człowieka, bo latają same z siebie i nie używają do tego żadnych sprzętów, jakoś zaakceptowany został. Ale anioł? Wszak to istota o ludzkiej postaci. Jakim zatem prawem może ona latać, skoro człowiek nie może? Tego już naprawdę za wiele! Nie wiadomo czy natychmiast i brutalnie, czy powoli, po jednym piórku ale anioły skrzydeł by się raczej pozbyły. 

W ludzkim świecie to jest tak, że im wyżej się wespniesz, tym bardziej bolesny cię czeka upadek. Tak było, jest i będzie w większości przypadków. Wyjątków można oczywiście szukać ale chyba nie o to chodzi. Chodzi bowiem o to, co dzieje się z większością. Jak mógłby skończyć anioł, który uniósł by się wysoko ponad ludzkie głowy? Aż strach pomyśleć. 

Wystarczy przykładowo spojrzeć jak kształtują się ludzkie kariery. Im ktoś staje się bardziej popularny, im większy odnosi sukces, tym więcej wzbudza mieszanych uczuć. Delikatne określenie, bo często chodzi o uczucia skrajnie negatywne. Im bardziej szary człowiek, tym bardziej spokojny wiedzie żywot. Nie ma mu czego zazdrościć, nie skupia na sobie uwagi, nikt go nie dostrzega, zatem nie opluje. Człowiek, który się w jakikolwiek sposób wyróżnia ma tym gorzej, im wyróżnia się bardziej. Jeśli jeszcze do tego odnosi sukces, osiąga więcej niż inni, liczba wrogich mu osób rośnie w tempie zastraszającym. 

Biały anioł wznoszący się wysoko nad ziemię musiał by runąć w dół z impetem. I z ludzką pomocą oczywiście. Trudno znać wiele kręgów kulturowych ale w polskich pewna miarą sukcesu i popularności jest bez wątpienia to, ilu ma się przeciwników, ile osób poświęca swój czas by daną osobę zbrukać. Jak rzekł swego czasu Kuba Wojewódzki: „gdyby Polacy stworzyli facebook to zamiast przycisku 'lubię to' byłby 'nienawidzę'”...

texte et dessin par Raphaël