Zawilec gajowy (Anemone nemorosa) spotykany jest w lasach liściastych, mieszanych lub iglastych. Występuje też w zaroślach i na górskich łąkach, głównie jednak na glebach bogatych w próchnicę. W Polsce rośnie na całym obszarze, a także prawie w całej Europie. Na północy sięga w pobliże koła podbiegunowego. Próżno go szukać na wybrzeżu Morza Śródziemnego.
Zawilec w swych siedliskach występuje najczęściej masowo. Rozrastając sie tworzy zielone kępki. Dochodzi do 25 centymetrów wysokości. Charakteryzuje się żółtym lub brązowym, poziomo czołgającym się kłączem. Ma ogonkowe liście, które są dłoniasto podzielone z grubo piłkowanymi odcinkami, ustawione prawie okółkowo. Jest byliną zimującą w gruncie.
Kwiaty początkowo pochylone, również podczas długotrwałego deszczu, z czasem stają się wzniesione. Osiągają średnicę od dwóch do czterech centymetrów. Są pojedyncze, przeważnie białe o 6 działkach okwiatu. Bywają także kwiaty różowe lub o 7 albo 8 działkach. Kwitnie wiosną, od marca do maja.
Roślina jest trująca. Nie dla wszystkich jednak, gdyż stanowi wiosenny przysmak saren.
Opis na podstawie:
"Leksykon przyrodniczy - Kwiaty polne i leśne" Bertram Miinker
Tytuł oryginału: Steinbachs Naturfiihrer: Wildblumen Mitteleuropas
Świat książki, Warszawa 1998
texte et photo par Raphaël
fot.wiki
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz