Koniczyna biała...

Występuje również pod nazwą koniczyna rozesłana. Obie nazwy zawdzięcza swojemu wyglądowi. Ma bowiem daleko rozesłane łodygi, które ukorzeniają się w węzłach podnoszących lub leżących. Osiągają one długość do pięćdziesięciu centymetrów. Cechy te sprawiają, że roślina śle się szeroko po łąkach.

photo:wiki...

Drugą charakterystyczną cechą są oczywiście białe kwiaty. Mają one kulistą główkę wyrastającą na długiej szypułce. Zawiera ona od  40 do 80 obcopylnych kwiatów motylkowych. Po przekwitnięciu kwiaty stają się jasnobrązowe. Okres kwitnienia przypada od maja do września.
Liście są potrójne, długoogonkowe i odwrotnie jajowate. Mają ząbkowane brzegi. Ponadto koniczyna posiada jajowate, błoniaste przylistki zakończone szydlastym wyrostkiem.  W większości są one zrośnięte w rurkę obejmującą łodygę.
Roślina ma drobne nasiona o sercowatym kształcie i jasno- lub ciemnożółtej barwie. Umieszczone w łatwo pękających strąkach. 

Koniczyna biała jest wieloletnia. Należy do rodziny bobowatych, a pochodzi z obszarów Europy, Azji i północnej Afryki. Rozprzestrzeniła się także w Australii, Nowej Zelandii i w Ameryce Środkowej. Jest uprawiana w wielu rejonach świata. W Polsce pospolita na stanowiskach naturalnych, czyli pastwiskach, łąkach i przydrożach. Wymaga gleby zawierającej azot.

Jest jedną z najcenniejszych roślin pastwiskowych, gdyż zawiera dużo białka i bardzo długo jest mięsista. Odporna na przygryzanie i deptanie. Dzięki rozłogom szybko wypełnia wydeptane miejsca. Nie nadaje się jednak do uprawy jako samodzielna roślina pastewna z powodu zbyt niskiego wzrostu, który uniemożliwia koszenie. Bywa natomiast podsiewana w zbożach na poplon i w mieszankach na użytkach zielonych.

Kwiaty koniczyny są składnikiem mieszanek ziołowych stosowanych przeciwreumatycznie i przeciwartretycznie. Mają także właściwości miododajne, a ich nektar jest osiągalny dla pszczół miodnych.

Opis na podstawie:
"Leksykon przyrodniczy - Kwiaty polne i leśne" Bertram Miinker
Tytuł oryginału: Steinbachs Naturfiihrer: Wildblumen Mitteleuropas
Świat książki, Warszawa 1998

texte et photo par Raphaël