Ładny kwiatek jest banalny...

Ostatnio nowe osoby pojawiły się tu, by poczytać. Przy okazji nasunęły mnie się pewne wnioski. W zasadzie, to już dawno miałem takie przemyślenia, lecz w miarę upływu czasu tylko się one potwierdzają. Ktoś przychodzi, patrzy, czyta. Zagląda tu i tam, wzrokiem śledzi w milczeniu. Do czasu oczywiście, bo w pewnym momencie może się natknąć na coś, co go poruszy. Rzadko poruszy go jednak piękno natury czy pozytywna opowiastka. Nie skomentuje tekstu, który nie odnosi się do konkretnych osób. Zawiesi się jednak na opowieści, która traktuje o pewnej prawdziwej historii. Najlepiej na takiej, pod którą można wyrazić swe negatywne opinie. Wszak nie od dziś wiadomo, że pozytywne wypowiedzi przychodzą dużo trudniej niż wszelkie negatywy. 

Ludzie w dużej mierze żywią się nienawiścią, krytyką i czyimś nieszczęściem. Opisałem kiedyś historię kota Victora i to właśnie ona wzbudza najwięcej emocji. Dlaczego? Są w niej konkretne postaci, czyli ja (sadystyczny właściciel) i kot (biedna, porzucona istota). W tym właśnie momencie można się wypowiedzieć. Pod takim właśnie tekstem najlepiej rozwinąć swe skrzydła. Przeca to, że kwiatek jest ładny, każdy widzi i przypominać o tym nie trzeba. O tym, że właściciel jest bezduszny i wywalił biednego stworka z domu trzeba wspomnieć. To bardzo istotne, bo ktoś inny mógł nie dostrzec, nie znaleźć lub przeczytać i nie zrozumieć. Na wszelki wypadek warto skomentować, skopiować, przesłać link gdzieś dalej. Ludzie żywią się nieszczęściem!

Tak sobie myślę, że gdyby ktoś chciał prowadzić blog o dużej popularności i sporej liczbie komentarzy, to właśnie tą ludzką naturę powinien wykorzystać. Jest to chyba jeden z lepszych sposobów. Do tego bardzo łatwy, bo wystarczy wymyślić kilka tragicznych historyjek, dorzucić jakieś foto z poczytnych serwisów karmiących się krytyką i już. Sukces gwarantowany. Sensacja nigdy nie zostanie przemilczana, nigdy. Z innymi tematami to już różnie bywa. Dlatego właśnie chciałbym w tym miejscu podziękować tym wszystkim Szanownym Telewidzom, którzy potrafią wypowiedzieć się na różne tematy. Tych wszystkich milczących również bardzo cenię, głównie za ich konsekwencję. Tacy, którzy potrafią dostrzec głównie zło, są po prostu śmieszni. 

Przychodził tu swego czasu jeden człowiek, który właśnie komentował wszystko negatywnie i tylko nadających się do tego celu tekstów szukał. O dziwo prędko mu się znudziło, choć podejrzewam, że zabrakło mu po prostu sprawności mózgu, gdyż połowy i tak nie rozumiał. Czy znudziło mu się czytanie, czy tylko komentowanie, tego nie wiem. Po prostu publicznie zniknął. I całe szczęście, bo takich komentatorów to ja mam w dupie, niezależnie czy się o to obrażą, czy nie. Zawsze na zakończenie mogą se kliknąć tu:

Ulżyło?

P.S. Wszystkich lubujących się w tego typu klimatach (a którzy być może jeszcze tego nie znaleźli) spieszę poinformować, że kiedyś łeb królikowi ukręciłem...

texte par Raphaël