Wiersz, paradoksy miłości...

paradoksy i paradoksy

z miłości wynikają

żale, pretensje 

jak nazwiesz

to, co zowiesz wyrzutem

to miłość ma do Ciebie

coś, co tylko Ty dałaś

tę wolność wypowiedzi

otwarcie tej skrzyni

której dna sam nie znam

nigdy go nie widziałem

choć tam leżę
bo stać już nie umiem...

przed Tobą było: spierdalaj

mnie wkurwiasz i tak dalej

lecz nigdy żadnych konkretów

nikt tego nie zbudował

gdy Ty nadleciałaś

wszystko zaczęło się zmieniać

zacząłem patrzeć w studnię

choć dna pewnie nie ujrzę

doskonałość nie ma znaczenia

jest bzdurą dla człowieka

nie mnie ją poznawać

lecz nam do niej dążyć

osiągnąć nie ma szansy

lecz musnąć, jest nadzieja

najdoskonalsza jesteś

i to się nie zmienia

dla Ewy
Rafał Ratyński
Warszawa 16.05.2016

fot. Grzegorz Dyszlewski