W siedzibie bobra...

Bóbr europejski (Castor fiber) jest stworzeniem nocnym, dlatego spotkanie z nim w środowisku naturalnym do łatwych nie należy. Mnie jeszcze się to nie udało. Przy odrobinie spostrzegawczości, przechadzając się po krzakach, można się jednak natknąć na siedlisko tego ziemnowodnego gryzonia. Całkiem niedawno zaprezentowałem takowe Ewie podczas wspólnego włóczęgostwa.

 

Ślady bobra najłatwiej odnaleźć można oczywiście na drzewach. Potęga ich siekaczy widziana na żywo robi niemałe wrażenie. Owa wycinka najczęściej kojarzona jest z budowaniem tam. W opisanym przypadku jest jednak inaczej, gdyż akwen, który opanowały te stworzenia, jest wodą stojącą. Roślinność jest zatem używana do budowy żeremi, czyli schronienia z gałęzi i innych części oraz mułu. Widoczna na zdjęciach budowla nie robi może wrażenia, ale większa jej część znajduje się zawsze pod wodą.
 

 

Drugą formą budowlaną, jaką zauważyliśmy były nory. Bobry budują je w formie mieszkalnej i jako tunele ułatwiające bezpieczne przemieszczanie się. Niektóre zaczynają się z dala od brzegu, a kończą na jego skraju, a inne pod taflą wody. Samo wejście do żeremi jest także wydrążonym w ziemi tunelem. Nory, przejścia i ich okolice pełnią także funkcje spiżarni, w których bobry magazynują zapasy na zimę.   Aby spotkać się z tymi stworzeniami, trzeba by zaczaić się pewnego wieczora w okolicy i zaczekać do zmroku. Przy odrobinie szczęścia i dobrym, księżycowym oświetleniu istnieje spora szansa. Może kiedyś...

Obserwacje i zdjęcia wykonałem w Parku Krajobrazowym Promno.

texte et photo par Raphaël