czwartek, 23 października 2014

Wiersz, sam pośród...

siedzę z Tobą przy stole
prowadzimy rozmowę wesołą
me myśli wciąż krążą
gdzie indziej

jadę samochodem z Wami
wszyscy z tym samym kierunku
w mej głowie ta droga
skręca

siadamy przy wspólnym ognisku
ten płomień nas równo grzeje
mój dreszcz daje odczucia
inne

mówisz mi swoją historię
ja słucham jej bardzo uważnie
nie zapamiętam ni słowa
niestety

idziemy przez pola za rękę
razem, tak blisko siebie
lecz nie wiem, czy to jest coś
więcej

gdzież jest bycie razem?
tak pełne, prawdziwe, radosne
dlaczego to tylko fizyczność?
być razem to także emocje
czy moja samotność ma sens?
tak, odczuwam samotność wśród ludzi

Rafał Ratyński
Pobiedziska 23.10.2014
fot. Grzegorz Dyszlewski

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz