łąka
rozległa jak morze
tak wielka
mnie się wydaje
na łące
przestrzeń bezkresna
tak bardzo,
że Cię nie widzę
ta połać
ogromna nas dzieli
trzymając nas
z dala od siebie
choć smutne
to bywa chwilami
dla dobra
naszego być musi
nie musi!
ja tego chciałem
nie po to,
by łąka zarosła
nauczyć się
kosić ją pragnę,
by chwasty
nas nie rozdarły
rozłąka
dzisiaj nas dzieli
i smutek
wzbudza w obojgu
lecz jutro
już będzie lepiej,
a wolność
nas dotknie spokojem
Rafał RatyńskiTworki 18.08.2017
fot. Grzegorz Dyszlewski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz