Wiersz, o strachu...

ten strach obezwładnia

powoduje paraliż

a w piersi tak ściska...

że boli

co z jutrem?

co będzie?

i jak on się skończy

ten żywot mój ludzki na ziemi

lecz jaki koniec?

i o czym ja myślę?

on sam wcale nie straszny

to czas

ten czas i przyszłość

co mają nastąpić

lęk budzą, bo...

co się wydarzy?

a strach jest okropny

osnuty szarością

tak ciemną, że staje się czernią

przeraża

blokuje działania

ma przyszłość niepewną

i sprawia, że wciąż się pogrążam

sam w sobie

czy warto to ciągnąć?

brnąć głebiej  i dalej?

czy skończyć po prostu...

brutalnie

ja nie chcę!

Rafał Ratyński
Poznań 09.10.2018

fot. Grzegorz Dyszlewski