Powój polny...

Powój polny (Convolvulus arvensis) jest byliną należącą do rodziny powojowatych. Występuje w prawie całej Europie, jednak najpopularniejszy jest w części środkowej. W Polsce spotykany często na niżu i pogórzu. Wbrew swej nazwie porasta niemal wszystkie środowiska a na polach jest powszechnym chwastem. Jest trudny do tępienia ponieważ posiada bardzo rozbudowane korzenie, które rozrastają się w głąb, nawet do czterech metrów. Powój lubi światło słoneczne. Dopóki ma go pod dostatkiem, płoży oplatając inne rośliny. Gdy zaczyna mu brakować pnie się wykorzystując do tego wszystko, co napotka. Nie jest wymagający w stosunku do gleby, jednakże jeśli jest ona bardzo żyzna rośnie wprawdzie doskonale ale słabo kwitnie. Rozmnaża się za pomocą nasion.

photo: wiki...

Stosunkowo cienka łodyga (ok. 3 mm) osiąga długość od jednego do dwóch metrów. Jest ona doskonale przystosowana do oplatania wszelkiego rodzaju podpór. Wyrastają z niej pojedyncze, strzałkowate lub lancetowate liście, które osadzone są na długich ogonkach. Kwiaty najczęściej są barwy białej ale mają tendencję do różowienia a nawet osiągania różowego koloru. Inne kolory, takie jak niebieskie, ciemnoniebieskie czy fioletowe z dodatkami bieli lub żółci zarezerwowane są dla odmiany trójbarwnej (Convolvulus tricolor). Powój kwitnie od maja do października, jest rośliną miododajną. Jego lejkowate kwiaty rozwijają się w pełni tylko przy odpowiednim nasłonecznieniu i szybko (najczęściej po jednym dniu) przekwitają.

W ziołolecznictwie powój stosuje się jako środek przeczyszczający oraz żółcio- i moczopędny. Działa też przeciwgorączkowo i korzystnie wpływa na przemianę materii. Należy go stosować ostrożnie, ponieważ jest też rośliną trującą. Cechę tą posiadają zarówno kwiaty jak i liście, jednak najsilniej działają nasiona, które znajdują się w dwukomorowych torebkach - owocach.

Opis na podstawie:
"Leksykon przyrodniczy - Kwiaty polne i leśne" Bertram Miinker
Tytuł oryginału: Steinbachs Naturfiihrer: Wildblumen Mitteleuropas
Świat książki, Warszawa 1998

texte et photo par Raphaël