Techniki rzutów...

La Roulette, czyli toczenie kuli.

Szczególnie polecane jest na terenach równych i twardych. Jeśli warunki te są spełnione, technika ta umożliwia dużą precyzję. Polega ona na upuszczeniu kuli stosunkowo blisko gracza i zezwoleniu jej na turlanie się do celu. Przy zachowaniu możliwie idealnego wypuszczenia zyskujemy spore prawdopodobieństwo sukcesu. Należy również panować nad prędkością początkową i końcową kuli, tak by zdołała do celu dotrzeć lecz, by go nie minęła. Jeszcze jednym istotnym czynnikiem jest czyste pole na wprost celu. Jeśli między graczem a świnką znajduje się kula przeciwnika, to niestety technika ta się nie sprawdzi.

La demi-portée, pół lob.

Rzut stosowany w przypadku niezbyt równego terenu, który ponadto jest średnio twardy. Umożliwia przerzucenie ewentualnych przeszkód w postaci niedogodności terenu bądź kuli przeciwnika. W technice tej kula ląduje mniej więcej w połowie odległości od świnki (między 1/3 a 2/3, w zależności od potrzeb). Rzut ten, podobnie jak toczenie ma na celu głównie puentę, czyli maksymalne zbliżenie kuli do celu. Technika ta jest najczęściej stosowaną ze względu na największą uniwersalność. Cechuje ją średnia wysokość rzutu i umiarkowany ruch rotacyjny kuli (uzależniony od miejsca, w którym ma ona zetknąć się z podłożem.

La portée, czyl lob.

Technika polegająca na możliwie bliskim upadku kuli względem świnki (w przedziale 2/3 do 3/3 odległości). Wymaga ona sporej precyzji i nadania silnego ruchu rotacyjnego. Ma to na celu zmuszenie kuli do szybkiego zatrzymania. Pomocny w tym przypadku może być niezbyt twardy teren i wysoki wyrzut, które skutecznie hamują kulę. Jeśli zawodnik ma dużą wprawę w lobach rzuty te są najbardziej efektowne. Umożliwiają one także skuteczne omijanie przeszkód. Sposób ten jest także najpopularniejszy w przypadku strzałów, czyli wybiciach przeciwnika.