Prawdziwe Kermit'y...

Będąc brzdącem zainteresowałem się skaczącymi płazami bezogonowymi. Przy pobliskiej drodze sączył się leniwie drobny strumyczek, który zapewniał spore nawilgocenie otaczającego go terenu. Tam też pewnego roku odkryłem spore ilości maleńkich żabek, które skakały sobie chaotycznie we wszystkich kierunkach. Jako, że mimo wszystko serce mam dość dobre postanowiłem je ratować.

Tego dnia wielce zaniepokojona matka wyszła na poszukiwania małotata. Nie miał on w zwyczaju spóźniać się do domu, więc sytuacja była dla niej dość dziwna. Zrozumiała ją, gdy mnie odnalazła podczas zorganizowanej, jednoosobowej akcji ratunkowej. Polegała ona na odtransportowywaniu małych stworków z drogi polnej na tereny trawiaste. Biorąc pod uwagę ilość żab, była to syzyfowa praca...

Następnego dnia wpadłem na nowatorski pomysł, ratowania żabek za pomocą hodowli w obiekcie zamkniętym. Schwytane zwierzęta w ilości ok. 30 sztuk umieściłem w akwarium po chomiku. Miały tam idealne warunki: wodę, wyspę i dostawy pysznych insektów. Mimo tego dowiedziałem się od dużych ludzi, że maleństwa się jednak męczą w tych warunkach. Tego nie chciałem, zatem nie pozostało nic innego jak znalezienie kompromisowego rozwiązania. Stało się tak, że codziennie rano moja hodowla trafiała na wolność a na jej miejsce znajdowałem odpowiednią ilość zastępców. Jedna doba niewoli nie sprawiała żabom większej różnicy a mały człowiek cieszył się hodowlą i obserwował zachowania płazów.

Jak długo to trwało, nie pamiętam. Z czasem po prostu, małe skoczki dorosły i udały się w sobie tylko znanym kierunku.

Wiecie, że w Polsce (Kudowa Zdrój) znajduje się muzeum żaby? Jeśli ktoś chciałby poczytać więcej faktów dotyczących żab, to opisuję je tutaj, jest również poświęcona im galeria.

texte et photo par Raphaël